1 listopada jest dniem radości, a nie żałoby. Kościół katolicki w tym dniu uroczyście świętuje znanych i anonimowych, dawnych i współczesnych świętych.

Uroczystość Wszystkich Świętych nie jest - wbrew spotykanym opiniom żadnym: "Świętem Zmarłych". Taka wersja obchodzenia tej uroczystości jest dziedzictwem epoki komunizmu.

Kościół cieszy się, że bardzo wielu zmarłych przebywa u Boga w niebie. Podkreśla w tym dniu, że wszyscy są powołani do świętości i każdy z nas ma na to szansę.

Uroczystość Wszystkich Świętych jest jednym z najbardziej radosnych dni dla chrześcijan. W ciągu roku niemal każdego dnia przypada wspomnienie jednego lub kilku świętych znanych z imienia. Jednak ich liczba jest znacznie większa. Wiele osób doszło do świętości w zupełnym ukryciu. 1 listopada Kościół oddaje chwałę wszystkim świętym, tym oficjalnie uznanym i wyniesionym na ołtarze jak i tym, których nikt nie zna z imienia.

Dzień 1 listopada przypomina prawdę o powszechnym powołaniu do świętości. Każdy z wierzących, niezależnie od konkretnej drogi życia: małżeństwa, kapłaństwa, bycia zakonnikiem, czy życia w samotności, jest powołany do świętości. Tej pełni człowieczeństwa nie można osiągnąć własnymi siłami. Konieczna jest pomoc łaski Bożej, czyli dar życzliwości Boga. Ponieważ Stwórca powołuje do świętości wszystkich, także każdemu człowiekowi pomaga swą łaską. Teologia wskazuje, iż każdy otrzymał dar zbawienia, bo Jezus Chrystus złożył ofiarę za wszystkich ludzi. Od każdego z nas jednak zależy, w jakim stopniu przyjmiemy od Boga dar świętości.

Uroczystość Wszystkich Świętych zdecydowanie różni się od Dnia Zadusznego (wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych) przypadającego na 2 listopada. Uroczystość przypadająca na 1 listopada wyraża powszechne powołanie do świętości. Wskazuje na hojność Pana Boga i pogłębia nadzieję, że wszelkie rozstanie nie jest ostateczne, bo wszyscy są zaproszeni do domu Ojca.

Razem jednak Dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny przypominają prawdę o wspólnocie Kościoła, obejmującej świętych w niebie, pokutujących w czyśćcu i żyjących jeszcze na ziemi. Wśród tych trzech stanów Kościoła dokonuje się, poprzez modlitwę, pamięć czy ofiarę, ciągła wymiana dóbr duchowych. W tej łączności (komunii) wyraża się Świętych Obcowanie.

Wspomnienie wszystkich świętych ma źródło w kulcie męczenników. W rocznicę śmierci, która dla chrześcijan jest dniem narodzin dla nieba, odprawiano na grobach męczenników Eucharystię i czytano opisy męczeństwa. Pamięć o tych, którzy krwią potwierdzili swoją wiarę, była w pierwszych gminach chrześcijańskich pieczołowicie przechowywana. Każda z lokalnych wspólnot posiadała spis swoich męczenników, którzy przez sam fakt męczeństwa stawali się bliskimi Chrystusa. Dlatego ich wstawiennictwo nabierało szczególnej mocy. Stopniowo do tych list dopisywano imiona nie tylko męczenników, ale też innych osób odznaczających się szczególną świętością. Pierwszym świętym spoza grona męczenników był zmarły w 397 r. biskup Marcin z Tours.

Początki uroczystości Wszystkich Świętych sięgają IV w. W Antiochii czczono wtedy pamięć o bezimiennych męczennikach, których wspominano w niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. W Rzymie w VII wieku papież Bonifacy IV poświęcił dawny Panteon i uczynił go kościołem ku czci Bogurodzicy oraz wszystkich Męczenników. Polecił przy tej okazji umieścić tam kamienie przywiezione z katakumb chrześcijańskich męczenników. Historycy przekazują, iż przywieziono wtedy aż 28 pełnych wozów. Z rocznicą tych wydarzeń związane było rzymskie święto Wszystkich Świętych. Czczono wtedy jedynie Maryję i męczenników. W późniejszych wiekach dołączono kult "wszystkich doskonałych Sprawiedliwych". Obchody przeniesiono z 13 maja na 1 listopada. Powodem były prawdopodobnie trudności z wyżywieniem rzesz pielgrzymów przybywających do Rzymu na wiosnę.

Listopadowa data była już znana w Irlandii oraz Anglii a od VIII w. święto rozprzestrzeniło się w całej Europie. Po ostatniej reformie liturgii teologowie podkreślają, że "uroczystość obejmuje nie tylko świętych kanonizowanych, ale wszystkich zmarłych, którzy osiągnęli doskonałość, a zatem także zmarłych spośród krewnych i przyjaciół".

W odróżnieniu od tej uroczystości, następnego dnia - 2 listopada - wspomina się wszystkich wiernych zmarłych. Jest to dzień modlitwy za tych, którzy w czyśćcu przygotowują się do chwały nieba.                                                                                                              

(tekst ze strony wiara.pl) 

W oczekiwaniu na Ojca Świętego Benedykta XVI w Berlinie …

Boże, Ojcze wszystkich ludzi, jesteś źródłem i celem naszego życia.

Ty powołałeś nas, jako swój lud i towarzyszysz swemu Kościołowi w drogach czasu.

Idziemy tą drogą w łączności z naszym Papieżem Benedyktem, którego wybrałeś,

jako następcę św. Piotra.

Niech poprzez swoja służbę otworzy serca ludzi i umocni nasza wiarę.

Spraw, niech staną się błogosławieństwem dla nas - dni Jego odwiedzin.

Obdarz swój Kościół wiarą, nadzieją i miłością.

Odnów Go przez Ducha Świętego i dopełnij w Nim dzieła Twego Syna,

Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Amen.

Program wizyty apostolskiej:

Obok Berlina papież odwiedzi także diecezje Erfurt i Fryburg Bryzgowijski. Będzie to trzecia wizyta Benedykta XVI w jego ojczyźnie, ale pierwsza oficjalna. Poprzednio przebywał tam z okazji Światowego Dnia Młodzieży w Kolonii w dniach 18-21 sierpnia 2005, a następnie z wizytą duszpasterską w rodzinnych stronach w Bawarii (Monachium, Altötting, Ratyzbona) w okresie 9-14 września 2006.

Program wizyty papieża Benedykta XVI w Niemczech w dniach 22-25 września br. obfituje w wiele ważnych wydarzeń. Głównymi punktami oficjalnej wizyty Ojca Świętego w jego rodzinnym kraju są Msze święte z udziałem tysięcy wiernych, spotkania z politykami w Berlinie, z przedstawicielami Kościołów ewangelickich w Erfurcie oraz z biskupami i katolikami świeckimi we Fryburgu Bryzgowijskim.

Czwartek, 22 września 2011 roku – Berlin:

10.30 – przylot papieża na lotnisko Berlin-Tegel

11.15 – oficjalne powitanie przez prezydenta Niemiec Christiana Wulffa w zamku Bellevue. Następnie spotkanie z kanclerz Angelą Merkel w domu Konferencji Biskupów Niemieckich.

16.45 – wizyta w Bundestagu i przemówienie papieża

18.30 – Msza św. na Stadionie Olimpijskim - wejście na stadion od 13.00 do 17.00-poczatek       

              programu 15.30, szczególy na stronie Diecezji Berlińskiej ...>>>

Piątek, 23 września 2011 – Erfurt:

10.45 – przylot na lotnisko w Erfurcie, powitanie przez panią premier Turyngii.

11.15 – powitanie papieża w katedrze w Erfurcie

11.45 - rozmowa z przedstawicielami Kościołów ewangelickich w klasztorze augustianów i ekumeniczna Liturgia Słowa z prawdopodobnym udziałem Angeli Merkel

17.45 – nieszpory w Etzelsbach

Sobota, 24 września 2011 – Erfurt/Fryburg Bryzgowijski

09.00 - Msza św. na placu przed katedrą w Erfurcie

12.50- przylot na lotnisko Lahr, powitanie przez premiera Badenii-Wirtembergii

14.00- wizyta w katedrze we Fryburgu i powitanie na placu przed świątynią

17.30 - spotkanie z przedstawicielami Kościoła prawosławnego

19.15 – modlitwa wieczorna z młodzieżą na terenach wystawowych

Niedziela 25 września 2011 – Fryburg

10.00 - Msza św. na lotnisku we Fryburgu

13.00 - obiad z członkami Konferencji Biskupów Niemiec

17.00 – przemówienie i spotkanie z katolikami zaangażowanymi w życie kościelne i społeczne - Dom Muzyki we Fryburgu

19.15 – odlot z lotniska Lahr do Rzymu

16 września 2011, piątek, godz. 18.30

Duchowe przygotowanie wiernych Misji Obcojęzycznych Berlina w St. Kamillus,
przed wizytą Ojca Świętego Benedykta XVI

Współczesny zlaicyzowany świat dba o nasz niedorozwój duchowy zalewając nas codziennie reklamą i innymi informacjami medialnymi, często negatywnymi i podstępnie wrogimi kościołowi, wprowadzając w nas niepokój, niepewność, a może nawet i lęk.

Jedynie codziennie obcując ze Słowem Bożym, jesteśmy w stanie przeciwstawić się temu niebezpieczeństwu, gdyż sporadyczne lub niedzielne słuchanie nie sprosta temu.

Wielu uczestników Kursu Animacji Modlitwy Charyzmatycznej po raz pierwszy poznawało i odkrywało codzienną modlitwę osobistą Pismem Świętym, ucząc się w ten sposób codziennego obcowania z Bogiem. Ubogaceni tym rodzajem modlitwy, zaproszeni zostali również do współtworzenia modlitwy wspólnotowej podczas swoich, co miesięcznych spotkań formacyjnych, gdzie będą mogli dzielić się swoim doświadczeniem Boga i usłyszeć, jak inni bracia i siostry przeżywają swoje spotkanie z Nim w Słowie Bożym.

Przy tej okazji wypada nam wszystkim życzyć odwagi pójścia tą drogą, by żyć tak, jak pierwsze Wspólnoty Kościoła, dla których Pismo Święte nie było tylko książką mówiącą o Bogu, ale Bogiem mówiącym do nich, by było praktycznym sposobem postępowania.

Z dzielenia na zakończenie kursu można było wywnioskować, że zaproponowane przez nas dwa typy modlitwy zostały przyjęte z radością i będą ubogacały jej pojedynczych członków, a w ten sposób całą Wspólnotę Salezjanów Współpracowników prowincji warszawskiej.

Gdy jednak przyjdą chwile zwątpienia i pojawi się pytanie: czy warto modlić się dalej Słowem Bożym? Niech podtrzymuje nas na duchu św. Teresa od Dzieciątka Jezus – Patronka Misji Kościoła i Jej słowa, które nam pozostawiła:

„Przede wszystkim podtrzymuje mnie w modlitwie EWANGELIA, w niej znajduję wszystko, co konieczne dla mojej małej, biednej duszy. W niej odkrywam wciąż nowe światła, ukryte i tajemne znaczenia.” (Rkp A 83v) oraz: „Co do mnie, nie znajduję już żadnej pomocy w książkach, jedynie tylko w Ewangelii. Ta księga mi wystarcza.” (NV II, 15.5)

Wszystkim serdeczne Bóg zapłać!