„O, gdybyś znała dar Boży i wiedziała, kim jest Ten, kto ci mówi: «Daj Mi się napić» - prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej.” (J 4, 10)
Jezus nie potrzebuje naszych dzieł, lecz jedynie miłości. Gdyż ten sam Bóg, który oświadcza, że nie musi nam wcale mówić, czy jest głodny, nie wahał się żebrać u Samarytanki o trochę wody. Był spragniony... Lecz mówiąc „daj mi pić”, Stworzyciel domagał się właśnie miłości od swego biednego stworzenia. Był spragniony miłości... (Rkp B 1v)
Gdybym, Jezu, wiedział jak bardzo spragniony jesteś mojej miłości. Gdybym zrozumiał, jak obfite źródło wypływa z Twego serca. Miłość przyzywa miłość. A ja tak drobiazgowo odmierzam to, co zamierzam Ci, Panie, dać... Rozszerz, proszę, moje serce.
