29.08.2010-
Teresa
Powiew Ducha ¦w.
Mam dy¿ur popo³udniowy.I wtedy pogotowie przywozi m³od± dziewczynê,turczynkê,która jest w 9-tym tygodniu ci±¿y i bardzo ¿le siê czuje.Kiedy wykonujê pierwsze czynno¶ci,by jej pomóc,dziewczyna o¶wiadcza,¿e tê ci±¿ê chce i tak"usun±æ".Moje g³o¶ne NIE zaskakuje dziewczynê.Delikatnie pytam o powód tej¿e strasznej decyzji.W³a¶ciwie nie wie dlaczego,stres, odpowiada.Wiêc wk³adam rêkê do kieszeni mojej bluzy i przesuwam niepostrze¿enie palcami paciorki ró¿añca.Chwa³a Ojcu i Synowi i Duchowi ¦w...Duchu ¦w.przyjd¿ i dzia³aj...I Duch ¦w. przychodzi!Przychodzi w lekarzu,który robi sonografiê i nagle mówi tak czu³ym i pe³nym mi³o¶ci g³osem,którego u niego jeszcze nigdy nie s³ysza³am,a pracujê z nim ju¿ wiele lat.Pokazuje dziewczynie na monitorze jej dzieci±tko,mówi,popatrz,tu s± nó¿ki,tu r±czki,a tu bije serduszko.Twoje dzieci±tko ¶pi sobie spokojnie,jest mu dobrze,czuje siê bezpiecznie i nic nie wie,¿e ty siê martwisz...Ono jest z tob± szczê¶liwe.Dziewczyna zapomina o swoich troskach i u¶miecha siê do dzieci±tka,potem do nas.Proponujemy jej wszechstronn± pomoc,a ona j± przyjmuje.Jeszcze nigdy ów lekarz nie próbowa³ zmieniaæ takich decyzji,ju¿ podjêtych przez kobietê.Widzia³am,¿e sam by³ sob± zaskoczony i nie umia³ sobie wyt³umaczyæ,jak to siê sta³o.A Duch ¦w.tymczasem w lekkim powiewie wiatru powia³ dalej...Chwa³a Panu!!!
